Na de succesvolle start eind 1964 met de organisatie door mevrouw smeenge van het eerste ponyconcours voor de NPC (Nederlandse Pony club) in het Noorden werd daarna jaarlijks een aantal keren per jaar in Borger een wedstrijd voor de jeugdige ponyruiters georganiseerd. Van de wedstrijden die in 1965 plaatsvonden hebben we helaas geen programma boekje, maar gelukkig wel een paar krantenverslagen. Daarin zien we dat naast de groei van de ponysport, dat er ruiters deelnamen die later erg succesvol bleken te zijn in de paardensport.

Waren het eind 1964 nog vooral individuele ruiters die zich voor de wedstrijd inschreven, in 1965 was er een toename van ponyclubs te zien. Als individuele ruiters onderscheidde met name de familie Goyarts uit Wehe den Hoorn zich. De meisjes Madeleine en Nicole, maar ook hun jongere broer Frans, reden zich vrijwel steevast in de prijzen. De kinderen kregen privé-les van de heer Barlagen uit Reiderwolderpolder.

In 1965 zien we naast de “Hondsrugruiters” Borger een aantal ponyclubs op het toneel verschijnen: Meppel (MRJC), Eelde/Paterswolde (Ravenruiters en New Forest Club), Harenermolen (GRJC), Vries (Ponyclub Vries) en Stadskanaal. Uit de Noord Oost Polder hadden zich ook enkele ruiters ingeschreven.

Op 24 april was het aantal deelnemers verdubbeld ten opzicht van het eerste concours in december 1964. De meest in het oog springende naam in de uitslagen is die van Henk Nooren. Henk was toen nog maar 10 jaar, maar een enorm talent. Vader Cees Nooren was een zeer gedreven, maar ook kundige trainer van de ponyclub in Meppel.

Henk viel op door zijn prachtige wijze van rijden met name op zijn pony Jonker Pico, een palamino Welsh.

Hij zou de daarop volgende jaren in de ponysport domineren en grossieren in prijzen. Ook bij de paarden was en is Henk Nooren zeer succesvol. Op 16-jarige leeftijd maakt hij de overstap naar de springstal van Hans Günther Winkler in Duitsland. Henk wist deze befaamde Duitse stylist perfect te kopiëren en zich onder zijn leiding zich verder te ontwikkelen.

In 1976 neemt Henk Nooren op 22-jarige leeftijd deel aan de Olympische Spelen in Montreal; hij wordt 10^e met het team en 13^e individueel. In 1977 wordt Henk samen met teamgenoten Johan Heins, Anton Ebben en Harrie Wouters van den Oudenweijer Europees Kampioen voor equipes. Na zijn actieve carrière als springruiter treedt Henk in de voetsporen van zijn vader als trainer, maar dan op hoog niveau. In de aanloop van de Olympische Spelen in Barcelona is Henk bondstrainer van de Spaanse equipe, in de daaropvolgende periode tot 2013 chef d’équipe van Frankrijk, vervolgens tot 2015 coach van het landenteam van Zweden. In 2016 is Henk Nooren trainer van het Italiaanse team, maar gaat begin 2017 aan de slag als bondstrainer van de jeugd in Spanje. Afgelopen maand (november 2017) stelde de Spaanse Bond Henk aan als Bondstrainer van de senioren. Een imposante carriére dus.

Een andere naam die we later bij de pony’s en ook bij de paarden nog vaak zouden tegenkomen is die van Jan Dolfing uit Vries. Jan reed zijn ponyschimmel Prince Royal vaak in de prijzen. Bij de paarden boekte hij veel succes met Polarfürst, een paard met een enorm springvermogen en korte wendingen waar het publiek zeer enthousiast op reageerde als ze weer eens in een barrage de andere deelnemers het nakijken gaven. Jan is ook in de paardensport actief gebleven met zijn handelsstal, manege en ponyclub Polarfürst.

Een opvallende naam in het krantenverslag van het ponyconcours op 10 juni 1965 is die van Arend Jan Julius uit Harenermolen. Na beëindiging van zijn ponyloopbaan is Arend Jan een verdienstelijk basketballer geworden bij Donar, waar hij in de jaren 70 een aantal keren het landskampioenschap mee veroverde – en het Nederlandse team.

Op dit 3^e ponyconcours in Borger zien we ook voor het eerst ruiters van het Paardensportcentrum “De Hondsrug” bij de uitslagen. Gerard Grolleman werd met Bronsfee tweede in het klassement van de samengestelde wedstrijd dressuur en springen. In de rubriek “Duoklasse” werden Lineke Verheuven en Freddie Thies derde met Duke en Blacknight.

De Nederlandse Ponyclub was vooral geliefd door het promotiesysteem met examens. Moeten er bij de KNFR er winstpunten behaald worden om naar een hogere klasse door te stromen, bij de NPC kon dat door middel van een vaardigheidsproef. Er moest dan een dressuur- en springproef worden afgelegd, gevolgd door een theoretische overhoring. Dit systeem maakte het vooral voor manegekinderen mogelijk om, zonder veel wedstrijden te rijden, zich toch op een hoger niveau te richten. Tijdens de concours van 10 juni waren de vaardigheidsproeven onderdeel van de wedstrijd.

Op 29 december was het aantal deelnemers al gestegen tot 87. Inmiddels nam ook de kwaliteit van de deelnemende combinaties toe. Er waren meer foutloze parcoursen dan in voorgaande wedstrijden en ook de wijze van rijden werd hoger gewaardeerd. Bij de uitslagen dit keer geen ruiters van de Borgerder manege. Wel werd Hans Grolleman als jongste deelnemer in het krantenverslag genoemd. Hans had 9 strafpunten en kreeg 50 punten voor de wijze van rijden, maar het publiek was zeer enthousiast over zijn optreden en instructeurs die in de manege aanwezig waren hielpen hem met aanwijzingen.