Mevrouw Smeenge, wat een bijzonder mens! Iedereen die haar ooit heeft ontmoet, zal het erover eens zijn: Gien Smeenge (tante Gien) maakte indruk op het eerste gezicht. Ze blijft op je netvlies en in je gedachten aanwezig: haar houding, haar loopje, de rijlaarzen, de eeuwige sigaar of sigaret. Het was geen gemakkelijk persoon, maar ze dwong respect af. Tante Gien was direct en duidelijk in woord en gebaar, eerlijk en oprecht. Ze had (haar) normen en waarden – soms met harde hand gehanteerd –  maar ze voelde zich ook bijzonder verantwoordelijk voor de veelal jeugdige ruiters en amazones die bij haar over de vloer kwamen. En dat waren er nogal wat, ze kwamen van heinde en verre. Ook kwamen er jaarlijks veel naar de ruiterkampen. Een groot aantal keerde jaar na jaar terug.

 

Mevrouw Smeenge was een pionier op het gebied van de paardensport in Nederland. De manier waarop ze haar manege runde, was een voorbeeld voor anderen. Ze was enorm veelzijdig. Alle aspecten van de paardensport werden er bedreven; ze was veelgevraagd bij demonstraties in binnen- en buitenland.

 

Gien Smeenge was een goed mens. Ze had veel waardering voor de mensen die haar hielpen bij het werk in de manege en dat liet ze ook blijken. Er was wel één voorwaarde: de paarden en pony’s kwamen op de eerste plaats. Daar moest alles voor wijken en mensen met deze instelling hadden het goed bij haar. Het aantal paarden en pony’s nam overigens met de jaren toe, want ze kon er geen afscheid van nemen.

In Borger werd Gien Smeenge toch wel als een “aparte” gezien. Ze was met haar excentrieke verschijning en de grote Amerikaanse Chevrolet als vervoermiddel anders dan de gemiddelde Borgerder. Gien Smeenge-Drenthe heeft het niet altijd gemakkelijk gehad. Op jonge leeftijd moest ze al gaan werken, in de oorlog heeft ze een prominente rol in het verzet in Borger gehad en na het overlijden van de vrouw van Hendrik Smeenge nam ze de verantwoordelijkheid voor de zorg van diens kinderen en later ook dat van het bouwbedrijf op zich. Toch kon ze haar grote droom – het hebben van een manege – verwezenlijken. Naar mate de jaren echter vorderden, ging ze slechter voor zichzelf zorgen en vereenzaamde ze min of meer. Een posttraumatische depressie over de oorlog gaf daarvoor de genadeklap. De laatste 18 jaar bracht ze door in een psychiatrische kliniek.

 

In het submenu wordt uitvoerig ingegaan op de verschillende periodes in het leven van Gien Smeenge. Klik daarvoor op de onderwerpen in het submenu.

 

o – o – 0 – o – o